De persoon achter Aanpak op Maat
Tussen mijzelf als privépersoon en als deelnemer aan het arbeidsproces zie ik heel wat overeenkomsten. In beide rollen wil ik anderen graag helpen, zet me voor 100% in, houd ik van variatie en vernieuwing en ga ervan uit dat er voor elk probleem een oplossing is.
Als klein meisje zat ik op atletiek en daar trok me vooral de meerkamp vanwege de afwisseling. Minder gelukkig was ik met de crosswedstrijden in de kou en de modder, maar het leerde me wel doorzetten, want ik wilde toch zo goed mogelijk presteren.
Later koos ik voor breakdance, Latin en Angolese dansen. Ik vond het een meerwaarde dat je daar mensen treft van uiteenlopende leeftijden, met een verschillende culturele achtergrond en soms een afwijkende levensstijl.
Deze dansen boeien me ook vanwege het sterke contrast tussen regels en vrijheid. Elke stijl heeft vaste figuren, maar er blijft volop ruimte voor vernieuwing. Zelf probeer ik altijd de basis te perfectioneren, juist om vervolgens bewegingen te kunnen bedenken die nog niet eerder zijn bedacht.
Toen ik 24 was, verdiende ik meer met dansen dan met mijn baan. Maar met het oog op de toekomst leek het verstandig te investeren in een meer gebruikelijke carrière.
In mijn vrije tijd ben ik soms nog op de dansvloer te vinden, maar daarnaast gebruik ik mijn toegenomen welvaart om te reizen.
De laatste jaren valt ook op dat vernieuwingen elders soms sneller gaan dan in het Westen. Zo bleken mensen in Chinese steden al in 2016 uitsluitend met een mobiele telefoon te betalen. En in Colombia pakte Medellín al in 2000 de verkeersstroom en bijbehorende milieuoverlast aan met de pico y placa. Daarbij bepaalt je nummerplaat wanneer je je voertuig mag gebruiken.
Ik ervoer echter ook aan den lijve dat er plaatselijke situaties zijn waarbij ingrijpen op wereldniveau nodig is.
Rijdend met een 4WD van Windhoek Namibië naar de Victoriawatervallen in Zimbabwe leek het of de tijd had stilgestaan (je hoefde alleen te remmen voor een overstekende olifant of giraf), maar de grote droogte wees op klimaatveranderingen, ontstaan door de uitstoot van meer welvarende landen.
Op zo’n moment ben ik me er sterk van bewust dat ik hier ook een verantwoordelijkheid in heb. Privé doe ik al het nodige, maar mocht zich een kans op werkniveau aandienen, dan zou ik die zeker aangrijpen.
Al jong kreeg ik belangstelling voor andere landen en culturen en dit was onder meer te danken aan mijn vrijwilligerswerk. Dat bij de Dierenbescherming hield de blik nog in Nederland, maar mijn inzet voor Amnesty International en de Wereldwinkel maakte me bewust van wat zich afpeelde buiten onze landsgrenzen.
Het intrigeert me, dat elke plek op aarde zowel hetzelfde is als totaal anders.
Het heeft van het ene ‘avontuur’ naar het andere geleid en daarbij heb ik mezelf beter leren kennen.
Ik heb ontdekt dat onverwachte wendingen en tegenslagen me niet ontmoedigen, maar juist stimuleren om een tandje bij te zetten en een oplossing te vinden. Ik ontdekte bovendien dat ik me goed in anderen kan verplaatsen. Daardoor ontwikkel ik vaak snel een band met mensen van uiteenlopende afkomst en uit alle lagen van de bevolking en ik dank er een gemêleerde vrienden- en kennissenkring aan.